Wrażenia z jazdy ‘gaotie’ na trasie Szanghaj – Pekin

Przejechałem się w końcu chińską koleją dużych prędkości (tutaj krótko nazywaną: ‘gaotie’) na dłuższej trasie, czyli nie raptem 15 minutową trasą Szanghaj – Kunshan (50km), którą pokonuję dosyć często; a trasą Szanghaj – Pekin, która to liczy sobie – jeśli jeszcze Drodzy Czytelnicy pamiętacie – ponad 1300 km. Pora więc na wrażenia z podróży 🙂

Przejazd zajął 5h i 23 minuty w jedną i 5 godzin 30 minut w drugą stronę (pociąg wyjechał i przyjechał punktualnie – tak w jedną, jak i w drugą stronę).

Cena w jedną stronę za bilet w drugiej klasie wynosi 555 rmb (czyli ok 275 pln).

Stacja kolejowa Shanghai Hongqiao robi wrażenie – tak swoim ogromem (ale tym nie ma się co zachwycać – w końcu ludzi masa, to i dworzec musi być duży). jak i rozplanowaniem. Są i sklepy i restauracje i bezpłatne czyste toalety. Te toalety to taki drobny szczegół, no ale Chiny to nie Rzym czy Katowice/Kraków, gdzie wyznaje się iż ‘pecunia non olet’).

Żeby uzupełnić obraz tego budowania służącego ludziom – w Szanghaju na nowo wybudowaną stację kolejową Shanghai Hongqiao Railway Station (tak, to zaraz nieopodal lotniska Hongqiao) z której to stacji pojedziemy do Pekinu, dojechać można metrem (dwoma liniami: linią nr 2 i linią nr 10).

Olbrzymia poczekalnia z ‘klatkami schodowymi’ po obu stronach hali – te klatki to zejścia na perony. Wszystko sprawia wrażenie poukładanego – tradycyjnie już na peron nie wejdzie się bez ważnego biletu kolejowego (niby drobiazg, a jak ułatwia życie). Brak i takich ‘atrakcji’, jak oczekiwanie na peronie na spóźniony pociąg tylko po to, żeby dowiedzieć się, że pociąg będzie (uff, co za szczęście), ale na innym peronie (i potem biegnij Drogi Pasażeru z bagażem).

Być może niektórym by tego brakowało, ale uwierzcie – zdecydowanie przyjemniej czeka się na pociąg w poczekalni, schodząc na peron raptem kilka minut przed przyjazdem pociągu.

Ok, wsiadamy do czystego pociągu, siedzenia skierowane w stronę kierunku jazdy (co dla niektórych osób jest ważne) – to taki prosty patent z umieszczeniem siedzeń obrotowych, które na ostatniej stacji w trakcie czyszczenia waqonu są przekręcane, by skierowane były zawsze w kierunku jazdy. W wagonie kilka ekranów/telewizorów, gdzie w trakcie jazdy można obejrzeć jakieś filmy.

 Do tego wagon restauracyjny, cieszący się wzięciem (by nie powiedzieć oblężeniem) w trakcie chińskich pór posiłków (czyli miedzy 11 a 12 i między 17 a 19). Po początkowych protestach podróżnych skarżących się na wysokie ceny zestawów obiadowych, obecnie ceny wyglądają zdecydowanie bardziej przystępnie (ja spróbowałem zestawu za 30 rmb). Smak … No cóż, smak litościwie przemilczę. Na pociechę zaś polecam bardzo przyjemne piwo z Tybetu: łagodny smak i do tego cena niemal promocyjna, bo raptem 3 rmb za puszkę.

Podsumowując – jak pisałem już jakiś czas temu, przy okazji uruchamiania tego połączenia Szanghaj – Pekin, jest to ciekawa alternatywa dla połączenia lotnicznego. Mimo dłuższego czasu samej podróży,  odpada nam obowiązek pojawienia się z wyprzedzeniem na lotnisku. Nie ma też problemu z zabraniem większego bagażu, przekraczającego wagowo normy ustalone przez linie lotnicze (zwyczajowo 20kg). Do tego możliwość rozprostowania nóg i poczucie, że jest się bliżej ziemi, niż na pokładzie samolotu. Nie zapominajmy też o cenie, która jest zdecydowanie bardziej przystepna, niż cena biletu lotniczego.