"Wnętrze mi kipi, nie milczy,bo spadły na mnie dni klęski"

Ciebie błagam o pomoc. Bez echa.
Stałem, a nie zważałeś na mnie.
Stałeś się dla mnie okrutny.
Uderzasz potężną prawicą.

Porywasz, zezwalasz unosić wichrowi,
rozwiewasz moją nadzieję.
Wiem, że mnie prowadzisz do śmierci,
wspólnego miejsca żyjących.

Czy zniszczonemu nie podaje się ręki?
W nieszczęściu nie woła się o pomoc?
Czy nie płakałem z innym w dzień smutku?
Współczuła z biedakiem ma dusza.

Czekałem na szczęście – a przyszło zło,
szukałem światła – a nastał mrok.
Wnętrze mi kipi, nie milczy,
bo spadły na mnie dni klęski.

(Księga Hioba 30:20-27)