Polska uśmiecha się w Szanghaju

W końcu udało mi się znależć odrobinę czasu na EXPO. Do tej pory w tym całym zabieganiu i nawale obowiązków najzwyczajniej w świecie nie było czasu. Ale że dostałem zaproszenie od pewnej chińskiej firmy do wizyty w polskim pawilonie to z okazji skorzystałem.

Tak więc słów kilka o naszym pawilonie (zaś już jutro słów kilka o innych pawilonach i o tym, czy warto się wybrać).

—– —– —– ——

Polski pawilon.

O kształcie naszego pawilonu mówiło się dużo. Nie tylko w polskich mediach, ale również w chińskich. Za kształt pawilonu plus. Przez długi czas nie tłumaczyło się wprawdzie w kraju, skąd taka popularność tejże konstrukcji, ale w końcu chyba nasi dziennikarze dopytali i zaczęła się pojawiać informacja, że to spora zasługa tego, że wycinanki z papieru Chińczycy uważają także za swoją specjalność.

Plus należy się także chińskiej obsłudze pawilonu – pomocni i uśmiechnięci. To plus drugi.

Plus i za polskie jedzenie. Nie wiem co prawda, czy w restauracji w pawilonie wygląda tak, jak przy okazji spotkania, na którym miałem okazję się znaleźć, ale jest smacznie i w miarę polsko (krokiety były niezłe).

Sama ekspozycja – ma się wrażenie, że jest trochę pustawo. Z drugiej zaś strony nie da się tego uniknąć, bo za bardzo nie ma czasu ani możliwości żeby Chińczykom powiedzieć coś więcej. Tutaj więc bez punktów, bo punkty należałyby się za to, co do tej pory zrobiono jeśli chodzi o promocję Polski, ewentualnie za to, co po EXPO będzie się robić w tym kierunku. Bo jeśli nic się nie będzie robić, albo robić tak, jak do tej pory (czyli bez ładu i składu), to będą to pieniądze wyrzucone w błoto. O promocji Polski zresztą wkrótce pozwolę sobie napisać więcej – i będzie tam zdecydowanie więcej negatywów.

Polski smok w akcji -animowany, komputerowy, mówiący po chińsku i bawiący się razem z odwiedzającymi – oto współczesny smok spod Wawelu

—— ——

Podsumowując – jest dobrze. Miedzy bajki włożyłbym jedynie zapewnienia naszych organizatorów, że robimy jakąś furorę. Ze statystyk i informacji do których mam dostęp wynika, że nie jesteśmy w pierwszej 10 najpopularniejszych pawilonów (a zazwyczaj nikt nie interesuje się tym, co poza tą 10). Argumenty o kilkugodzinnych kolejkach także mnie nie przekonują. Nie podając informacji o przepustowości naszego pawilonu informacja o czasie oczekiwania w kolejce nie stanowi żadnej informacji (to zresztą tyczy się wszystkich pawilonów).

To my – Polacy. Po chińsku witamy gości. Tonacja – przydałoby się nad nią popracować, ale dzięki napisom wiadomo o co chodzi 🙂

I jeszcze na koniec słowo o filmie, który podobno (zdaniem krajowych mediów) robił furorę, czyli naszej historii podanej w 8 minutowej pigułce autorstwa Tomasza Bagińskiego. Akurat nie miałem okazji oglądać filmiku, więc nie napiszę o własnych wrażeniach, z drugiej zaś strony – nie byłoby to obiektywne, bo raz, że do animacji pana Bagińskiego mam słabość, dwa – jestem Polakiem i na własną historię spoglądam inaczej, niż osoby nie będące Polakami – a to w końcu dla nich film.

Udana animacja o naszym kraju. Przyjemniej by się oglądało, gdyby było lepsze nagłośnienie.

Tak więc jeśli chodzi o film – nie widać zachwytów zwiedzających. Nie komentuje się filmiku, nie ma zbyt wielu opinii. Te do których dotarłem, wskazywały, że wymowa filmu jest trochę przygnębiająca – oto Polska walcząca non stop. Chyba nie takie były zamierzenia autorów.

Coś na ząb i coś do kupienia – a wszystko nasze, polskie.

Tu także wskazówka dla dziennikarzy polskich – nie wystarczy zapytać kilku Chińczyków wyrwanych z tłumu po seansie, jak oceniają film, czy ogólnie – polski pawilon. Świadczy to tylko o tym, że nie wiedzą nasi dziennikarze, że trudno od Chińczyka (jeśli nie jesteśmy z nim na przyjacielskiej stopie) usłyszeć wprost jakąś negatywną opinię. Chińczyk powie ‘może być’, ‘ujdzie’ – nie powie zaś – ‘nie podobało mi się’. W ten sposób można odnieść wrażenie, że negatywnych opini nie ma – co nie do końca odpowiadać będzie prawdzie.