Sławna osoba. Model nr 118

Jak najłatwiej uczyć się języka? Cóż. Podejrzewam, że ‘rewelacyjnych’ sposobów jest całe multum. Ja tymczasem wybrałem jeden z trudniejszych, ale i zabawniejszych. Do takich bowiem zaliczam kupno słownika elektronicznego z menu chińskim. Tylko i wyłącznie chińskim 🙂

‘Słownik’ (w cudzysłowiu, bo to znacznie więcej niż słownik – o czym piszę dalej) o tyle rewelacyjny, że mam możliwość wyszukiwania interesującego znaku/wyrazu chińskiego poprzez narysowanie go (ma też zaimplementowane kilka rodzajów transkrypcji – jak np najbardziej osławiony pinyin).

Co więcej – kilka innych przydatnych funkcji też ma – jak np. dyktafon cyfrowy (naprawdę świetna kompresja – będę chyba nagrywał sobię zajęcia – a przynajmniej te fragmenty, gdzie czytane są teksty), slot na karty SD, odtwarzacz mp3 (no właśnie – nie dość, że mogę przy okazji siedzenia ze słownikiem słuchać muzyki, to jeszcze mogę wrzucić sobie na kartę Pimsleur’a – kurs ‘mówionego’ języka chińskiego). Same zalety z takiego małego urządzonka 🙂 Zaś wracając jeszcze do samych słowników, to przyznam szczerze, że spisują się rewelacyjnie. Wrzucono na urządzenie kilka słowników – języka chińskiego, oxfordzki słownik angielsko – chiński, słownik chińsko – angielski, słownik chińsko – chiński, słownik synonimów, idiomów, jak też słowniki tematyczne – techniczny, medyczny, biznesowy.

Co jeszcze dano? Encyklopedię, książkę kucharską, różne poradniki (wszelakie zagadnienia – historia, geografia, sztuka) Uff. Od ilości aż głowa boli 🙂 Ale przyznać trzeba, że urządzenie jest sprytnie pomyślane – przeznaczone w zasadzie dla uczniów/studentów chińskich uczących się języka angielskiego przyda się studentowi polskiemu, który przy okazji nauki chińskiego będzie powtarzał sobie (a miejscami pogłębiał znajomość) języka angielskiego. A tak swoją drogą, to ciekawym doświadczeniem będzie przejrzenie całej tej zawartości – da bowiem sporą wiedzę o tym, co przeciętny uczeń/student chiński wie o świecie.

Okazuje się też, że tego typu urządzonek jest całkiem sporo na rynku chińskim. Trudno w zasadzie się dziwić. Jest małe, a przez to poręczne. I nieocenione – przynajmniej dla mnie. Nie jest to jakis ostatni krzyk mody – urządzenie ma szary wyświetlacz, ale do tego, do czego ma slłużyć nic więcej nie potrzeba. Koniec już spisywania w restauracjach znaków, które potem trzeba było rozczytywać w domu – teraz mogę od razu sprawdzić, czy to co jem, będzie odpowiednie dla moich kubków smakowych 🙂 Oczywiście restauracja to tylko jedno z miejsc, gdzie mogę użyć tego sprzętu.

Jeśli zaś chodzi o zajęcia, to trwają w najlepsze. Nie mi jednak doceniać ten fakt, jako że ostatnio złapało mnie dziwne przeziębienie. Podejrzewam, że może to przwieźli ze sobą znajomi, którzy zawitali z Polski do Chin. Ich lekkie przeziebienie znalazło sobie we mnie obiekt godny zaatakowania. W normalnej sytuacji nic tylko się cieszyć z takiego zainteresowania 😉 , ale jednak przeziębienie to ostatnia rzecz, jakiej mi tu brakuje.

Co gorsza, nie za bardzo kiedy miałem je doleczać. Bo też non-stop jest coś do załatwienia. Już, już wydaje się, że wszystko jest zrobione a tu nagle wyskakuje coś niespodziewanego. Jak chociażby konieczność oficjalnego zameldowania się w nowym mieszkaniu. Na całe szczęście nie wymagano od nas zmiany ‘residence permit’. Jednak mimo wszystko trzeba było odbyć wizytę w biurze meldunkowym (na lokalnym posterunku policji wszystko załatwiła właścicielka).

A skąd tytuł taki dziwny? Dla tych, którzy jeszcze nie wiedzą – słownik nazywa się tak dumnie. W końcu byle czego student chiński w kieszeni nosić nie będzie 🙂