Koncertowo. Sportowo. Wiosennie :-)

Narobiłem zaległości w zapiskach, więc najwyższy czas nadgonić.

Zaczynam od wydarzenia, co do którego mam mieszane uczucia. Kocert pianistyczny. Otóż z okazji Dni Francuskich w Szanghaju jedną z pośród wielu imprez był organizowany przez polski konsulat (wespół z kanadyjskim) koncert. Otrzymałem od naszego konsula bilety na to wydarzenia, celem rozprowadzenia ich wśród studentów. Przyznam sie szczerze, że nie miałem siły na to, na całe szczeście Paweł stanął na wysokości zadania i rozprowadził większość biletów wśród swoich znajomych.

Sam zaś koncert, to całkiem udane wydarzenie. Na scenie pojawiło się trzech pianistów – by zachować chronologię: Kanadyjczyk, Chińczyk i Polak. Zdania na temat występów tej trójki były mieszane, choć przeważały opinie, że Polak zagrał najlepiej – nie tylko ujął wszystkich swoją techniką, ale również zachowaniem – czuciem muzyki. Bez dwóch zdań zgodzę się z tymi opiniami. Kanadyjczyk zagrał dobrze, grając nawet jeden utwór pod publiczność chińską (autopromocja to połowa sukcesu 🙂 ), Chińczyk pokazał to, z czego słyną Azjaci – niesamowitą precyzję. Grał bardzo trudne technicznie utwory i zagrał je bezbłędnie. Polak zaś poza grą pokazał publiczności, że równie ważne jest ‘czucie’ muzyki. W galerii zamieszczam kilka zdjęć z owego wieczoru.

Dlaczego zaś piszę, że mam mieszane uczucia? Rozumiem, że koncert był przy okazji Dni Francuskich. Jednak mimo wszystko od Konsula Polskiego oczekiwałem tego wieczoru kilku zdań w naszym języku, a nie tylko po francusku (który był potem tłumaczony na chiński).

Z innych wydarzeń około-kulturalnych to wspomnieć muszę o wydarzeniu, które miało miejsce kilka dni temu na naszej uczelni. Otóż grono pedagogiczne, zapewne w trosce o nasze samopoczucie i chęć pomocy nam w nawiązaniu nowych kontaktów (na brak których zdecydowanie nie narzekam 🙂 ) wymyśliło ni mniej ni więcej zawody w przeciąganiu liny…

Wiem, wiem – już mi sie oberwało, że to strasznie dziecinna zabawa. Co miałem powiedzieć, że to był pomysł naszych nauczycieli? 🙂 Co było zrobić. Grupa moja stanęła do walki i po wygraniu dwóch pojedynków w dziwnych okolicznościach (losowanie?) zajeliśmy któreś tam miejsce w czołówce. Dziwny sposób na kończenie zawodów. Ale jakoś się tym nie przejąłem – zawczasu pomyślałem i zabrałem ze sobą piłkę do koszykówki – więc zamiast myśleć nad tym za długo, wybrałem się po prostu pograć w kosza 🙂