Wietnam. Do trzech razy sztuka?

Dzisiaj krótko. Krótko, bo ostatnie tygodnie to masa wizyt, konferencja (ponad 100 osób) dla ‘moich’ dostawców i licznej grupy z mojej firmy i z USA i z Wielkiej Brytanii i z Włoch. Po raz kolejny potwierdziło się, że maile/telekonferencje to obowiązkowe narzędzia, ale takie, które nawet nie zbliżają się do poziomu interakcji, jaką uzyskuje się dzięki takim spotkaniom.

A przy okazji to też okazja pokazania tych niby to walących się zdaniem niektórych Chin. Chiny radzą sobie całkiem dobrze, czego dowodem jest komunikat sprzed kilku dni Międzynarodowego Funduszu Walutowego dotyczącego prognozy wzrostu dla Chin. Najnowsza: 5%.

Oczywiście u nas lokalnie cały czas panuje narracja upadku Chin, wyjątkowo tutaj rozbawił mnie Onet, który uraczył wczoraj swoich czytelników takim oto artykułem:

I tyle w tym temacie, bo to naprawdę nudne komentować cały czas te apokaliptyczne wizje. I tylko znowu muszę powtórzyć, co mówiłem i pisałem dziesiątki, jeśli nie setki razy – tak, Chiny mają cały czas swoje wyzwania, ale kto ich nie ma? Czy widzimy co drugi dzień o upadku USA, Francji, Kanady, Malezji czy Indonezji? Przecież te kraje też mają swoje wyzwania.

Ja tymczasem przygotowuję się do kolejnej podróży, tym razem ponownie poza Chiny. Trzeba trzymać rękę na pulsie i wiedzieć co w trawie puszczy – a zgodnie z tym, co napisałem powyżej nie ma nic lepszego, niż wybrać się samemu, zobaczyć na miejscu co się dzieje, porozmawiać z ludźmi, zobaczyć zakłady produkcyjne. Bo przecież w prezentacji to każdy może napisać cokolwiek. A już w trakcie wizyty możliwości ‘ściemy’ nie będzie.

Lecę zatem do Wietnamu, wrażeniami na pewno się podzielę, choć pewnie raczej tymi ogólnymi, bo te zawodowe to oczywiście zostawię dla siebie i dla mojego pracodawcy.

Ostatni raz byłem w Wietnamie w roku 2019, wtedy baza produkcyjna mnie nie porwała a i wtedy już słyszałem różne opinie od moich znajomych czy to Chińczyków z kontynentu, czy to Chińczyków z Tajwanu, że z zewnątrz wygląda to interesująco, ale jak podrapać, to trochę wyzwań jest.

Więc zobaczymy, czy i co się zmieniło i jak Wietnam wykorzystuje swoją szansę związaną z tym, że Zachód wpadł najpierw w amok ‘decouplingu’, a później ‘deriskingu’ i postanowił na gwałt szukać innych miejsc dla produkcji niż Chiny.

Oczywiście najbardziej chętni do przenoszenie produkcji byli/są Ci, którzy o produkcji niewiele wiedzą („Ale w czym problem przenieść produkcję?”), a tacy jak ja, którzy w zarządzaniu łańcuchami dostaw siedzą, tylko wzdychają, zdając sobie sprawę z liczby wyzwań. Ten ‘derisking’ w jakimś stopniu się odbywa, ale to będzie długi proces a na koniec i tak może się okazać, że produkują dalej Chińczycy, tyle że w innym kraju.

Tu moje poprzednie wpisy o Wietnamie – polecam!

Wietnam, wizyta w 2013 roku

Wietnam, wizyta w 2019 roku