Wypadam z taksówki. Leje jak z cebra, wiÄ™c szybko rozkÅ‚adam parasol. I tak za wolno, za koÅ‚nierz wpadajÄ… rzÄ™siste krople deszczu. ‘Åšwietnie‘ – myÅ›lÄ™ sobie. – ‘NiezÅ‚y poczÄ…tek‘. Szybkim krokiem przechodzÄ™ przez bramÄ™. Gdzie teraz – dumam przez chwilÄ™, spoglÄ…dajÄ…c na budynki przede mnÄ…. Nie ma co filozofować – zgodnie z maksymÄ…: ‘kto pyta nie bÅ‚Ä…dzi‘ podchodzÄ™ do strażnika, który akurat dzisiaj siedzi schowany w swojej stróżówce. – DzieÅ„ dobry, chciaÅ‚em zÅ‚ożyć dokumenty na chiÅ„skie prawo … Czytaj wpis »